โดนัท

ขนมแป้งทอดมีรูตรงกลางชื่อเก๋ไก๋ว่าโดนัท มีประวัติความเป็นมายาวนาน นักโบราณคดีเคยขุดพบซากชิ้นส่วนฟอสซิล ที่มีลักษณะคล้ายขนมโดนัทจากกองขยะของชาวพื้นเมืองอเมริกาในยุคก่อนประวัติศาสตร์ สันนิษฐานว่าเริ่มมีขึ้นครั้งแรกที่เมืองแมนแฮตเตน หรือ นิวอัมสเตอร์ดัม ซึ่งเป็นเมืองอพยพของชาวดัตช์ที่มาตั้งรกรากในอเมริกา
ปัจจุบันคือเมืองนิวยอร์ก ซิตี้ มีชื่อภายใต้ภาษาดัตช์ว่า "โอลีคูกส์" หรือมาจาก ออยลี เคกส์ นั่นเอง
ในยุคต้นของการล่าอาณา นิคม ชาวดัตช์-อเมริกัน ที่อพยพมาได้ค้นพบวิธีการนำแป้งเค้กมาทอด โดยมีเรื่องเล่าเม้าธ์กันเลยเถิดว่า บังเอิญมีวัวตัวหนึ่งไปเตะหม้อน้ำมันเดือดๆ หกราดบนแป้งขนมอบที่ผสมแล้ว ทำให้เกิดขนมทอดสีทองชนิดใหม่ขึ้นมา
ประมาณปี 1847 เอลิซาเบธ เกรกอรี่ มารดาของกัปตันเรือนิวอิงแลนด์ นำส่วนผสมที่หลากหลายจากคาร์โกเรือของลูก เช่น ลูกจันทน์เทศ อบเชย และเปลือกมะนาว มาใส่ลงในแป้งทอด นำไปให้บุตรชายและลูกเรือเป็นเสบียงในการเดินทาง ในตอนนั้นเกรกอรี่นำถั่วฮาเซลนัทหรือวอลนัทมาวางตรงกลางของขนม และเรียกขนมนี้ว่า โดนัท อันเป็นที่มาของชื่อขนมในปัจจุบัน
ส่วนที่มาของรูบนขนมโดนัท มีเรื่องเล่าปากต่อปากกันมากมาย แต่จุดเริ่มต้นคือ แฮนสัน เกรกอรี่ บุตรชายของเอลิซาเบธ ที่น่าเชื่อถือสุดบอกว่าแฮนสันไม่ชอบขนมโดนัทของแม่ที่อมน้ำมันมากเกินไป ซึ่งตอนนั้นยังมีรูปทรงกลมอยู่ เขาก็เลยใช้ขวดพริกไทยบนเรือ เจาะรูตรงกลางของขนม และได้สอนเทคนิคนี้ให้แม่ อันเป็นที่มาของรูบนขนมโดนัทนั่นเอง เมื่อมีการจัดงานปาร์ตี้แฮนสันก็จะนำขนมโดนัทออกมาเลี้ยงแขก ได้รับคำชื่นชมเป็นอันมาก
โชคร้ายที่แฮนสันถูกจับเผาทั้งเป็นในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 เนื่องจากถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกแม่มด แต่ทุกวันนี้ยังมีแผ่นหินสลักยกย่อง แฮนสัน เกร กอรี่ ที่เมืองแคลมโคฟ มลรัฐเมน ในฐานะเป็นคนริเริ่มให้ขนมโดนัทมีรู
เครื่องผลิตโดนัทเครื่องแรกเกิดขึ้นในปี 1920 เมืองนิวยอร์ก ซิตี้ โดยนายอดอล์ฟ เลวิตต์ ผู้ลี้ภัยจากสมัยของพระเจ้าซาร์แห่งรัสเซีย เครื่องทำขนมโดนัทของเขาทำให้ขนมโดนัทเป็นที่แพร่หลายอย่างรวดเร็ว
ปี 1934 ในงานเวิลด์แฟร์ที่ชิคาโก โดนัทกลายเป็นขนมยอดฮิตในศตวรรษแห่งความก้าวหน้า มีการนำเครื่องทำขนมโดนัทอัตโนมัติมาจัดแสดง
ปัจจุบันมีสถิติยอดผลิตโดนัทเฉพาะที่สหรัฐอเมริกา พบว่าแต่ละปีสูงถึงหมื่นล้านชิ้น

Kimchi

Kimchi

Kimchi, also spelled gimchi or kimchee, is a traditional Korean fermented dish made of seasoned vegetables, such as the pickled Chinese cabbage.
Kimchi is the most common Korean banchan eaten with rice along with other banchan dishes. Kimchi is also a common ingredient and cooked with other ingredients to make dishes such as kimchi stew (kimchi jjigae) and kimchi fried rice (kimchi bokkeumbap). Kimchi is also popular in Japan.

History

The history of kimchi traces back to ancient times. References to kimchi can be found as early as 2600-3000 years ago.. The first text-written evidence of its existence can be found in the first Chinese poetry book, Sikyeong (시경 詩經). In this book, kimchi was referred as “Ji”, the term used before it was known as “Chimchae”
The earliest form of kimchi consisted of only salted vegetables and It was in the 12th century when people began to include other spices to create different flavors, such as sweet and sour flavors, and colors of kimchi, such as white and orange.Chili peppers, now a standard ingredient in kimchi, were unknown in Korea until the early 17th century. Chili peppers originated from the New World and were introduced to East Asia by western traders.[5] This particular style of kimchi made with chili peppers and baechu, a variety of Chinese cabbage, gained popularily in the 19th century and this baechu kimchi continues to be the most common and popular form of kimchi today.

Composition

Kimchi's composition can be separated into the main vegetable ingredient and the mix of seasonings used to flavor the kimchi. While the most popular type of kimchi is the napa cabbage variety, countless different types exist, including regional and seasonal varieties. Popular variants include kkakdugi (깍두기) which is a kimchi made with cubed radishes, and oh-ee so-bae-gi (오이소배기) which is a stuffed cucumber kimchi. Kkaennip (깻잎) kimchi features layers of perilla leaves marinated in soy sauce and other spices. The Kimchi Field Museum in Seoul has documented 187 historic and current varieties of kimchi. Although the most common seasonings include brine, garlic, scallions and chili pepper grind, countless varieties of seasoning and ingredients can be replaced or added depending on the type of kimchi being made. Common seasonings also include ginger, onions, salted fish or shellfish as well as fruit or fresh seafood.
Moreover, kimchi is not necessarily spicy or red. White kimchi (baekkimchi) is seasoned without the chili pepper grind and is neither red in color nor spicy. White radish kimchi (dongchimi) is another example of a popular kimchi that is not spicy. A popular dish of cold noodles in "donchimi" brine (dongchimi gooksu) is eaten widely during the summer months.

Kimchi varieties

Kimchi can be categorized by main ingredients, regions or seasons. Korea's northern and southern sections have a considerable temperature difference.[7] Northern regions tend to have longer winters compared to the southern regions of Korea. Kimchi from the northern parts of Korea tend to have less salt as well as less red peppers and usually do not have brined seafood for seasoning. Northern kimchi often has a watery consistency. Unlike northern styles, kimchi in the southern parts of Korea, such as Jeolla-do and Gyeongsang-do, uses salt, chili peppers and salted fish liberally. Depending upon the season of the year, the various weather conditions, and ingredients available in the region, different varieties of kimchi are produced.

Sunflower

Sunflower

The sunflower (Helianthus annuus) is an annual plant native to the Americas in the family Asteraceae, with a large flowering head (inflorescence). The stem of the flower can grow as high as 3 metres tall, with the flower head reaching up to 30 cm in diameter with the "large" seeds. The term "sunflower" is also used to refer to all plants of the genus Helianthus, many of which are perennial plants.

Description
What is usually called the flower is actually a head (formally composite flower) of numerous flowers (florets) crowded together. The outer flowers are the ray florets and can be yellow, maroon, orange, or other colors, and are sterile. The florets inside the circular head are called disc florets. The disc florets mature into what are traditionally called "sunflower seeds", but are actually the fruit (an achene) of the plant. The true seeds are encased in an inedible husk.

The florets within this cluster are arranged spirally. Typically each floret is oriented toward the next by approximately the golden angle, producing a pattern of interconnecting spirals where the number of left spirals and the number of right spirals are successive Fibonacci numbers. Typically, there are 34 spirals in 1 direction and 55 in the other; on a very large sunflower you may see 89 in one direction and 144 in the other. Sunflower head displaying florets in spirals of 34 and 55 around the outside.

Heliotropism

Sunflowers in the bud stage exhibit heliotropism. At sunrise, the faces of most sunflowers are turned towards the east. Over the course of the day, they move to track the sun from east to west, while at night they return to an eastward orientation. This motion is performed by motor cells in the pulvinus, a flexible segment of the stem just below the bud. As the bud stage ends, the stem stiffens and the blooming stage is reached.

Sunflowers in the blooming stage are not heliotropic anymore. The stem has frozen, typically in an eastward orientation. The stem and leaves lose their green color.

The wild sunflower typically does not turn toward the sun; its flowering heads may face many directions when mature. However, the leaves typically exhibit some heliotropism.


Cultivation and uses

A sunflower farm near Mysore, India.
Sunflower heads sold as snacks in China.Sunflowers are native to the Americas. There is some debate about where the sunflower was first domesticated. The earliest known examples of a fully domesticated sunflower were found at the Hayes site in Tennessee and date back to around 2300 B.C. There were also other remains found at the Olmec site of San Andrés dating some time before 2100 B.C. The Incas used the sunflower as an image of their sun god. Gold images of the flower, as well as seeds, were taken back to Europe early in the 16th century.

To grow well, sunflowers need full sun. They grow best in fertile, moist, well-drained soil with a lot of mulch. In commercial planting, seeds are planted 45 cm (1.5') apart and 2.5 cm (1") deep.

Sunflower "whole seed" (fruit) are sold as a snack food after roasting within heated ovens with or without salt added. Sunflowers can be processed into a peanut butter alternative, Sunbutter, especially in China, Russia, the United States, the Middle East and Europe. It is also sold as food for birds and can be used directly in cooking and salads.

Sunflower oil, extracted from the seeds, is used for cooking, as a carrier oil and to produce biodiesel, for which it is less expensive than the olive product. A range of sunflower varieties exist with differing fatty acid compositions; some 'high oleic' types contain a higher level of healthy monounsaturated fats in their oil than even olive oil.

During the 18th Century, the use of sunflower oil became very popular in Europe, particularly with members of the Russian Orthodox Church because sunflower oil was one of the few oils that was not prohibited during Lent.

The cake remaining after the seeds have been processed for oil is used as a livestock feed. Some recently developed cultivars have drooping heads. These cultivars are less attractive to gardeners growing the flowers as ornamental plants, but appeal to farmers, because they reduce bird damage and losses from some plant diseases. Sunflowers also produce latex and are the subject of experiments to improve their suitability as an alternative crop for producing hypoallergenic rubber.

For farmers growing other crops, the sunflower is considered a weed. The wild variety will grow unwanted in corn and soybean fields and can have a negative impact on yields.